Magneet veld Infra Rood

Wat is magneet veld infrarood therapie ?

Magneetveld­therapie werkt bevor­derend op het herstel van deze energiebanen.

Werking van de twee therapieën:

-Laagfrequent magneetveld-therapie is een effectieve methode om de celstof­wisse­ling in de huid te herstellen. Dit gebeurt door middel van elektromagnetische trillingen (magne­tische inductie). -Dit inductie effect optimaliseert de cel functie (natri­um­kali­um-pomp) en reguleert de doorbloe­ding, waardoor organen, bindweef­sel, huid etc. beter functioneren. Tevens worden de afvalstof­fen van het lichaam in ion-vorm waar mogelijk losgetrild en waar mogelijk afgevoerd via lymfe, huid en bloed. -Daarbij versnelt een laagfrequent magnetisch veld de aanmaak van enzy­men, katalysa­to­ren en hormonen, die noodza­kelijk zijn om de verschillen­de processen in het lichaam op gang te brengen. -Ook kunnen de rode bloedlichamen meer zuurstof-ionen aan zich binden. -Infrarood-therapie is een effectieve methode om bepaalde stoffen het lichaam in te sluizen. Op deze wijze kunnen vitaminen, home­o­pathische genees­midde­len, etherische oliën, natuurproducten etc. in zowel gel-, crème- als vloeibare vorm het lichaam inge­sluisd worden. De fotonen van infra­rood licht gaan tot circa 3 cm het lichaam in, e.e.a. af­hanke­lijk van huid-en weefselsoort.

Zie hier huidherstel na Infraroodlicht stimuleert het celmetabolisme op een eigen manier, waardoor de cel zijn specifieke taak sneller uitvoert.

Diepe 2e graad brandwond door Bio resonantie en magneetveld infrarood therapie.

Volledig herstel binnen 14 dagen.

Door de eeuwen heen hebben velen zich beziggehouden met de heilzame werking van magneetvelden. In de oude Egyptische geschriften en bij de Grieken, Romei­nen en Arabieren, zijn recepten gevonden waarin sprake is van heilzaam erts met ijzergehalte van 72%..

In de 16de eeuw was het de bekende arts Paracelsus, die er o.a. geelzucht, vrouwenziekten, krampen en bloedingen mee behandel­de. Hij wees op het belang van de buik (de noordpool) en de rug (de zuidpool) van de magneet. n het Frankrijk van de 18de eeuw vond men al baat bij magneet­velden ter behan­deling van het zenuwstelsel. Natuurlijk waren er ook sceptici door de eeuwen heen, want men begreep de werking van magneetvelden niet.

Vanaf 1975 hield de Duitse bioloog Dr.Ulrich Warnke van de Universiteit in Saarbrucken, zich volop bezig met magneetvel­den. De lezing die hij in 1980 hield op een congres in Rome heette: “Infrarood licht en partiële zuurstofdruk in het mense­lijk huidweefsel als indicator voor de therapeuti­sche werking van extreem laagfrequent pulserende magneetvelden.” Elk atoom bevat een proton en een elektron, een plus en een minpool. Een atoom kan door degeneratie energie verliezen; het functioneert niet meer volwaardig en daardoor ontstaat een pro­bleem. De mem­braanpomp van de cel die de afvalstoffen naar buiten brengt en zowel zuurstof als voedingsstof­fen naar binnen haalt, gaat trager werken. Warnke verbond dat verschijn­sel met het principe van de staafmagneet: als je die breekt, krijg je steeds een plus- en minpool. Hij bewees dat men met bepaalde frequenties en krachten een biologisch effect kon verkrijgen.

 WAT IS NU WERKELIJK LAAGFREQUENT MAGNEETVELD?

 Om de therapeutische werking van de apparaten te kunnen begrijpen, moeten we terug naar de werking en functies van cellen, meridianen, bloedbanen en lymfeba­nen. Elk lichaam is opgebouwd uit miljarden cellen. Deze cellen vormen weefsels zoals o.a. zenuw-, spier-, orgaan en klierweefsel. Door een potentiaalverschil tussen cel en celmem­braan kan de natrium-kalium­pomp werken. Een aandoening, zowel acuut als chronisch, betekent o.a. dat de natrium-kalium­pomp van een aantal cellen niet goed functioneert. De energie­huis­houding van de cellen is verstoord. Ook heeft een lichaam veel energiebanen, de zgn. meridi­anen. Door deze meridianen gaan vitale energiestromen. Deze energie­banen kunnen door o.a. littekens, toxische stoffen etc. ver­stoord raken.

 Ook kunnen door trauma’s het lymfestel­sel en de bloedvaten beschadigd of verstoord zijn, zodat ook deze niet meer goed functioneren.

 WERKING LAAGFREQUENT MAGNEETVELD OP LEVEND ORGANISME

. Doordat de Noordpool positief geladen deeltjes aantrekt en negatief geladen deeltjes afstoot en de Zuidpool het omgekeer­de doet, is het mogelijk invloed uit te oefenen op de natrium-kaliumpomp van de cellen (het inductie-effect). Wetenschappelijk is bekend, dat de kern van een atoom (het proton) posi­tief is geladen en het elektron een negatieve lading heef­t. We w­eten ook dat het atoom door energie­zwakte elektronen verliest, waardoor het atoom niet volwaardig meer kan functione­ren, dus functioneert de kalium-natriumpomp ook niet volledig. Dit geeft dan weer het probleem dat er te weinig zuur­stof binnen de cel komt, wat weer betekent dat er te weinig energie vrij gemaakt wordt voor de kalium-natrium­pomp. Door de frequentie van het magneetveld en de natrium-kalium­pomp zoveel mogelijk hetzelfde te maken, zal de natrium-kali­umpomp van niet goed functione­rende cellen in zijn oor­spron­ke­lijke frequenties komen, waardoor bouwstoffen makkelij­ker in de cel komen en afvalstof­fen makke­lijker er uit gaan. Het gevolg is regeneratie van de cel en een betere celdeling. Herstel dus van weefsels.

 Door de frequentie en de inductie van dit laagfrequent pulserend magneetveld zo te maken, beïnvloeden we op deze manier het elektrisch potentiaal van het elektron en het proton. Met als effect, een volwaardig atoom De kalium-natriumpomp wordt hierdoor binnen het celmembraan geactiveerd waar­door bouwstoffen makkelijker in de cel komen en afvalstoffen makke­lijker er uit gaan. Het gevolg is een regene­ratie van de cel en een betere celdeling.

Herstel dus van de weefsels, mits …….. De bewuste bouwstoffen aanwezig zijn!! Een goede doorbloeding is een vereiste voor elk gezond li­chaam. Laagfrequent magneetveld optimaliseert de doorbloe­ding. Het bloed stroomt namelijk turbulent door de bloedvaten en bevat o.a. veel elektrisch geladen deeltjes. Tijdens een laagfre­quent magneet­veldbehande­ling worden de posi­tief geladen deel­tjes gescheiden van de negatief geladen deel­tjes, waardoor een gelijkmatige bloedstroom ontstaat. Dit heeft als gevolg dat er minder wrijving langs de bloedvat­wand is, zodat er een betere door­bloeding kan ont­staan. Bloed is een elektrisch geladen massa, echter de elektrische compo­nenten van dit bloed zijn niet gelijkelijk verdeeld over het bloedvat. Daardoor is er veel turbulentie en stroomt het bloed in het midden het snelst en aan de zijkanten het langzaamst. Hier­door worden de kleinere capillairen van minder zuurstofrijk bloed voorzien. Wanneer we nu een laagfrequent pulserend (=aan\uit) magneetveld met + – + – + – + door het bloed sturen verkrijgen we een gelijkmatige verdeling van deze elektrische componenten binnen dat bloedvat, vermin­dert de turbulentie en verkrijgen wij een bloedstroom die een evenwich­tige bloed­stroom geeft binnen dat vat.

 Deze laminaire bloedstroom heeft tot gevolg dat de kleine bloed­vaten van meer zuurstofrijk bloed worden voorzien. Een betere doorbloeding betekent een snellere en betere aan­voer van de noodza­kelijke voeding- en reparatiestoffen, ter­wijl afvalstoffen vlugger afgevoerd worden. Vooral bij weefsel waarin weinig bloedvaten zitten, zoals kraak­been, bindweefsel of tussenwervelschijven, is een opti­maal functionerend vaten­stelsel van groot belang. Een vaak verwaar­loosd en/of niet begrepen onderdeel van een niet goed functio­nerend lichaam is dat o.a. door beschadigin­gen, toxische ver­vuiling, stress etc. de energiebanen ver­stoord raken. Deze energiebanen (meridianen) zorgen o.a. voor de orga­nen voor vitale ener­giestromen.

Als deze energie­banen verstoord blijven, zal dit op langere termijn chronische aandoeningen veroorzaken. Het is van groot belang dat ook deze energiebanen hersteld worden. Magneetveld­therapie werkt bevor­derend op het herstel van deze energieba­nen. Verdere positieve effecten van laagfrequent magneetveldthera­pie zijn een regulatie van de kalkhuishouding zodat spierver­hardin­gen verdwijnen en chronische bot­breuken herstellen; het tot rust brengen van het vegetatief systeem en het optima­lise­ren en reguleren van de klierfunctie waaronder de hormoon­huishou­ding en het optimaal draineren van het lichaam. Samenvattend kan gesteld worden dat laagfrequent magneetveld een positieve uitwerking heeft op alle bio-systemen.

Wij gaan het hebben over een uiterst modern apparaat met laagfrequent magneet­veld met een zeer verfijnde afstelling. Zoals reeds eerder aangegeven werkt het magneetveld op het membraan potenti­aal van de cel, daardoor is het absoluut niet schadelijk en kan men niet overdose­ren. De kern van de cel neemt de nodige energie bouw- en voe­dings­stof­fen op en voert in de tegenovergestelde richting de afval­stoffen af. In ons lichaam reageren veel zaken op magneetveld en om dat duidelijk te krijgen moet je op de hoogte zijn van de trillingsgetallen respectievelijk GAUSS OF HERTZ. Bijvoorbeeld: spierweefsel 40 gauss – 5 hertz zacht zenuwweef­sel(hersenen) 5 gauss – 2 hertz zenuwcellen (doorbloeding) 60 gauss – 12 hertz kraakbeen/ calcificaten 80 gauss – 25 hertz botweefsel 100 gauss – 50 hertz ziek botweefsel kan mogelijk oplopen tot 175 hertz Het menselijk lichaam is zeer beïnvloedbaar door interne en externe zaken, zoals stress, medicijngebruik, verkeerde voeding, verdriet, het niet accepteren van jezelf enz….. Al deze oorzaken hebben invloed op de energiehuishouding van het lichaam en verstoren de stofwisseling, men raakt uit balans. U kunt ervan uitgaan dat bijna ieder mens toxisch belast is, juist door onze vaak verkeerde voeding, stress en medicijn gebruik.

Daar zal je aan moeten werken om weer optimaal te kunnen functioneren. Magneetveld therapie speelt daarbij een grote rol. Door het gebruik van magneet­veld worden afvalstoffen in het lichaam in ion vorm losgetrild en waar mogelijk afgevoerd via de bloed­banen, lymfe en urinewegen. INFRAROODLICHT De energie van infraroodlicht dringt door de huid het lichaam binnen. Deze energie komt tot ca. 3 cm. diep. Het is dus mogelijk spieren, gewrichten, organen en meridiaan punten met infraroodlicht te bereiken. Door deze eigenschap kunnen we infraroodlicht gebruiken als insluizer voor medica­men­ten. Vergelijk dit principe met het iontoforese principe. Echter, infra­roodlicht gaat dieper en is pijnloos. Een gel, crème of vloeistof die op de huid is aange­bracht en specifie­ke trillingen heeft, wordt via de energie van het infra­rood-licht het lichaam ingesluisd. Door dit gelijktijdig te doen met de magneetveldbe­handeling, kunnen deze energieën het gehele lichaam bereiken. Deze combinatie van infraroodlicht, medicamenten en laagfrequente magneetvel­den optimaliseert alle cel functies. Hierdoor kunnen de cellen de ingesluisde energieën beter doorge­ven. In de meeste gevallen is lokaal behandelen voldoende.

 Echter bij zware acute problemen en chronische aandoeningen moeten ook enkele meridiaan punten behan­deld worden. (Wordt in het praktijkgedeelte van de cursus behandeld)

 DE BIOSTIMULERENDE WERKING VAN INFRA­ROOD­LICHT.

In 1923 deed de Russische bioloog Gurwitsch een fundamentele ontdekking. Hij observeerde dat celdelingen in hun beginstadium in een buisje een soort signaal uitzenden naar een naastliggende proefbuis. Hierdoor begonnen de cellen in de twee proefbuis zich ook te delen. Gurwitsch noemde dit “biologische inductie”. Dit is de inductie van een biologisch proces van een weefselcultuur naar de ander.

 Hij plaatste verschillende schutplaten tussen de culturen en vond dat glas de inductie afremde, terwijl een kwarts­plaat de inductie niet tegenhield. Het signaal was een elektromagnetische radiatie. Rond 1950 onderzocht Popp bovenstaande hypothese. Popp maakte gebruik van een zogenaamde fotonenmutiplayer waarmee zeer kleine hoeveelheden lichtstra­ling zijn te meten. In dit apparaat deed Popp kiemende zaadjes die nog nooit aan enig licht hadden blootgestaan. Toch werd een lichtstraling van de cellen gemeten wat de hypothese van Gurwitsch bevestigde.

 De communicatie tussen cellen via licht zou voornamelijk plaatsvinden in het rode en infrarode deel van het spectrum. Het licht waarmee de cellen communiceren is gepolariseerd monochromatisch licht met een bepaalde golfleng­te, die in het infrarood­spectrum liggen. Infraroodlicht wordt door de weefsels geabsorbeerd op dezelfde wijze als de planten het zonlicht opvangen voor hun fotosynthese (Warnke). Een abnormaal cellulair gedrag zou daarom d.m.v. gepolariseerd monochromatisch infraroodlicht kunnen herstellen.

 (Lievens, 1986). Deze hypothese is tot nu toe de belangrijkste biologische basis van infraroodlicht in de pathologie. Infraroodlicht stimuleert het cel metabolisme op een eigen manier, waardoor de cel zijn specifieke taak sneller uitvoert. De biologische effecten die optreden kan men als volgt samenvatten: -versnelling van de bloedstroom met eveneens een vasodilatie van haarvaat­jes en aders.

Hieruit volgt automatisch een stimulatie van het cel metabolisme. -Via de fotonen circulatie verkrijgen de cellen de lading van de aangebrachte middelen, waardoor tekorten worden aangevuld. -stimulering van het afweermechanisme met als gevolg een ver­hoogde productie van antilichamen. -antibacteriële actie. HET CURATIEVE BEWIJS VAN INFRAROODLICHT. Een van de meest duidelijke aanwijzingen dat infraroodlicht invloed heeft op het herstel van weefsels is geleverd door Prof. Dr. P. Lievens. Lievens deed een onderzoek naar het effect van infrarood op postoperatieve littekens bij 79 muizen.

 De littekens waren op de volgende manier tot stand gekomen. De muizen werden allereerst met ether bedwelmd en daarna over een bepaald gedeelte ontdaan van hun haren. Nu werd met een chirurgische ingreep een overdwarse incisie gemaakt waarna de ontstane snede even opengetrokken werd. Dit ter controle of er wel degelijk bloedvaten waren doorgesneden. Daarna werd de snede weer met een zijden draad dichtgenaaid. Alle 79 muizen werden hierna twee keer per dag telkens zes minuten met een infrarooddiode bestraald. Al na 6 dagen kon met constateren dat het genezingsproces was voltooid. Verder bleek dat de adhesie zich perfect had voltrokken; er was geen spoor van streng­vorming of hypertrofische littekens.

 Verder was de regeneratie van de bloed- en lymfevaten volmaakt verlopen. Om deze en andere therapeutische effecten te kunnen verklaren, moet men gaan kijken wat infrarood nu precies op cellulair niveau doet. DE INFRAROOD-EFFECTEN OP CELNIVEAU Onderzoekingen door Pollack hebben aangetoond dat infraroodlicht op het niveau van de mitochondriën een energierijke omzetting van ADP in ATP bewerkstelligen. Ook Warnke heeft dit na onderzoek kunnen bevestigen. Hij mat een verhoging van de ATP-vorming van 150-400%. Dit proces werd overigens meer gestimuleerd door een hoge trillingsfrequentie van het infra­roodlicht. De omzetting van ADP in ATP vindt plaats in de mitochon­driën via de zogenaamde ademhalingsketen. Deze keten bestaat uit vijf stappen.

Onder invloed van infraroodlicht splitst zich van het ADP en H+-ion af, waardoor in een stap de vorming van ATP plaatsvindt. Verhoging van celenergie is van belang bij zieke cellen, omdat deze cellen een acuut tekort aan energie hebben. Ook cellen die helpen bij wondgenezing hebben veel ATP nodig, omdat wondge­nezing een energieverslindend proces is (Popp). Door fotonenforese van lichaamseigen bouwstoffen, die via de infra­roodstraler worden ingesluisd, wordt op celniveau, of beter op atoomniveau, het proton- en elektron-energie­veld verbetert.

 Gezonde cellen kunnen niet over-geïnduceerd worden door een verhoog­de ATP-productie. Een teveel aan ATP wordt niet in warmte omgezet (zoals werd aange­nomen) maar in licht. Deze lichtenergie wordt zo naar andere cellen doorgegeven die een tekort aan energie hebben voor het maken van ATP. Dit noemt Warnke de lichtpomp. (Bestaand naast de al bekende NA/K-pomp: de CA-pomp en de ATP-pomp). Werking van de twee therapieën: -Laagfrequent magneetveld-therapie is een effectieve methode om de celstof­wisse­ling in de huid te herstellen. Dit gebeurt door middel van elektromagnetische trillingen (magne­tische inductie). -Dit inductie effect optimaliseert de cel functie (natri­um­kali­um-pomp) en reguleert de doorbloe­ding, waardoor organen, bindweef­sel, huid etc. beter functioneren. Tevens worden de afvalstof­fen van het lichaam in ion-vorm waar mogelijk losgetrild en waar mogelijk afgevoerd via lymfe, huid en bloed. -Daarbij versnelt een laagfrequent magnetisch veld de aanmaak van enzy­men, katalysa­to­ren en hormonen, die noodza­kelijk zijn om de verschillen­de processen in het lichaam op gang te brengen. -Ook kunnen de rode bloedlichamen meer zuurstof-ionen aan zich binden.

 -Infrarood-therapie is een effectieve methode om bepaalde stoffen het lichaam in te sluizen. Op deze wijze kunnen vitaminen, home­o­pathische genees­midde­len, etherische oliën, natuurproducten etc. in zowel gel-, crème- als vloeibare vorm het lichaam inge­sluisd worden. De fotonen van infra­rood licht gaan tot circa 3 cm het lichaam in, e.e.a. af­hanke­lijk van huid-en weefselsoort.